พฤติกรรมของมนุษย์(ทั่วไป) ในมุมมองข้าพเจ้า

หลังจากที่ผมสังเกตพฤติกรรมคนรอบข้าง
ผมเริ่มพบว่าคนส่วนมากมักชอบทำตามกัน ทำในสิ่งที่คนอื่นได้ทำก่อนแล้ว
แล้วเมื่อมีใครคนใด ที่กระทำ หรือ คิด หรือ ปฎิบัติที่ต่างออกไป จะถูกมองว่า
เป็นคนประหลาด คิดต่าง แตกแยก และ นอกคอก

สิ่งที่คุณจะสังเกตง่ายๆคือ เวลาที่คุณไปเดินตลาดนัด ไม่ว่าแผงค้าขายไหน
ก็ขายสินค้าคล้ายๆกัน แต่ทำไมคนส่วนมาก ต้องไปรุมกันที่ร้านคนเยอะๆ
บางคนเข้าไปดู เพราะอยากรู้ว่า เค้ากำลังมุงดูอะไร ถ้ามันเข้ากับสิ่งที่คนๆนั้น กำลังสนใจ
ก็อาจจะใช้เวลาดูต่อ หยีบจับ และสุดท้ายก็ซื้อ 

ร้านอาหาร ถ้าร้านไหนคนเยอะๆ จอดรถยากๆ ที่ไม่ค่อยว่าง ทำไมยังต้องไปแย่งกันเพื่อไปกิน เราเดือดร้อนมากขนาดนั้นเลยหรือ จำเป็นต้องแก่งแย่งที่เพื่อได้ที่ ขนาดนั้นเหรอ

ระบบการศึกษาไทย ที่นักเรียนต้องไปเรียนพิเศษ ค่าเรียนพิเศษที่ราคาไม่ได้ทิ้งห่างจากค่าเทอม เราถูกสอนมาว่า เรียนหนังสือเก่งๆ จะได้เป็นเจ้าคนนายคน ได้ทำงานเงินเดือนสูง
แต่พ่อแม่รุ่นนึง เคยสอนเราแบบนั้น ที่เค้าสอนเราแบบนั้น เพราะเค้าเป็นมนุษย์เงินเดือน
ว่าง่ายๆ มนุษย์เงินเดือนสอนลูก ไม่ใช่พ่อรวยสอนลูก

ธุรกิจเครือข่าย ทำไมต้องปรบมือให้กับผู้เปิดโอกาส ทำไมต้องไปนั่งเสียเวลาฟังแรงบันดาลใจ
ทำไมต้องไปฟังอบรม ถ้าธุรกิจดี มีแก่นธุรกิจ ไม่ต้องเอาแรงบันดาลใจ ไม่ต้องมาขายคอร์สการขายหรอก เพราะพวกอัพไลน์หารายได้จากการขายคอร์ส มากกว่าขายสินค้าขายตรงซะอีกก็มี

พูดถึงเรื่องเครือข่าย เห็นคนสำเร็จเท่าหยิบมือ ที่เหลือล้มหายตายจาก เลิกทำ ทะเลาะกับครอบครัว เพื่อนฟูง เพื่อนในไลน์ยังบล๊อก ในเฟสเลิกคิดได้เลย unfriend กันไปไม่ใช่น้อย
และระบาดไปจนถึงไลน์กลุ่ม โฟสต์สะบัด แชร์กระจาย จนรำคาญต้องออกจากกลุ่มก็มี
เค้าขายสินค้าเหมือนกัน ด้วยคนกลุ่มเดียวกัน และมีคนอีกมากมายที่ไม่เอา ไม่รับ ไม่ฟัง
และต่อต้านธุรกิจเครือข่าย แต่ทำไมยังมีคนทำ เพราะอะไร

เคยเจอคนประเภทหนึ่ง อยากทำอะไรใหม่ อยากเจอสิ่งใหม่ เบื่อ ซ้ำซาก บ่นรำคาญชีวิต
แต่พอมีคนบอกลองชิม ลองดู ลองทำสิ่งนี้ กลับบอกว่า ไม่เอา กลัว ขี้เกียจ ของเดิมก็ดีแล้ว
...แล้วบ่นทำไมว่าอยากลอง อยากเจออะไรใหม่ๆ 

ทำไมเราต้องไปมุงตามเค้า
ทำไมต้องเบียดต้องแย่ง เพื่อเข้าไปซื้อของเหมือนๆกัน เพื่อใส่ให้ซ้ำกับอีกคน
ทำไมต้องแย่งกินร้านเดียวกัน ในเวลาไล่เลียกัน ในขณะที่มีร้านอื่นๆ ที่คนไม่เยอะและอร่อย
ทำไมต้องทำตามค่านิยม ที่สังคมตั้งมาตราฐาน คุณกำหนดชีวิต หรือสังคมกำหนดชีวิตคุณ
ทำไมบางคนเคยกล่าวว่า อาชีพที่เค้าจะทำอาชีพสุดท้าย คือ ธุรกิจเครือข่าย
ทุกวันนี้กลับไปทำงานประจำเหมือนเดิม องค์กรล่ม หัวหน้าองค์กรก็เลิกทำไปทำงานสายอื่น

คนเราไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ลองผิดลองถูก ไม่กล้า ก็จงอยู่ใน comfort zone ต่อไป รอให้วันที่ชีวิตของคุณต้องมีองค์ประกอบมาบังคับ บงการ กดดัน บีบคั้น ให้คุณต้องหาทาง มนุษย์บางประเภทรู้จักเอาตัวรอด ดิ้นรน แต่บางประเภทเรียกร้อง ขอความเห้นใจ ขอให้ภาครัฐช่วยเหลือ เยียวยา บำบัด...

ถ้าไม่เริ่มทำอะไรเองเลย มัวแต่รอ ไม่นานคุณก็จะกลายเป็นคนที่สังคมทอดทิ้งไว้ ข้างหลัง